Verimsiz olduğundan uzun süre etkin bir şekilde kullanılamayan panel teknolojisine 1950-1970 yılları arasındaki petrol krizi ile birlikte güneş paneline yatırımlar artmıştır.
Güneş pilleri ilk olarak 1950 sonlarında uydulara enerji sağlamak için kullanılıyor.
Güneş pili veya güneş hücresi, üzerine gelen ışığı doğrudan elektrik akımına dönüştürür.Güneş pili iki yarı iletken tabakadan oluşur ve diyot olarak çalışır. Üstteki yarı iletken tabakaya ışık düşürüldüğünde tabaka içinde bir miktar enerji kazanan elektronlar bu enerji etkisiyle bitişiğindeki atomlardan koparlar.Böylece jonksiyonun her iki tarafında farklı yük yoğunluğu (bir tarafta (+)diğer tarafta (-)yükler )meydana gelir. Bu ise potansiyel farkı yani gerilim oluşması demektir. N tipi yarı iletkenden P tipi yarı iletkene elektron akışı olur ve doğru akım oluştururlar bu şekilde elektrik üretimi sağlanır. Bu iki tabakadan dışarı alınan iki uç, kaynağın (+) ve(-) kutbunu oluşturur
Güneş panellerinin üzerini kaplayıp yekpare olmasını sağlayan özel bir EVA(Ethylene Vinyl Acetate) cam kullanılır.
- Cam Muhafazaya sahiptir.
- Camın dış tarafında yalıtım sağlayan bir katmana ve içindeki ısı yayılımına ayrıca neme karşı koruyan bir arka tabakaya sahiptir.
- Yalıtım olması verimlilikteki düşüşü engellemeyi amaçlar
- Güneş ışığının emilimini artıran ve silikon hücrelerin maksimum güneş ışığına maruz kalmasını sağlayan yansıma önleyici bir katmana sahiptir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder